Anonymus post Dionem fr. 5,1 = Müller FHG 4, 194 (Datierung umstritten: 4.-6. Jh.)

ὄτι ἡ τοῦ Γαλιηνοῦ γαμετὴ τοῦ βασιλέως ἀπηρέστθη τῷ προσώπῳ Ἰνγενούου, καῖ μεταπεμψαμένη Βαλεντῖνον, εἶπεν αὐτῷ ὅτι „ἑγὼ τὴν σὴν προαίρεσιν οἶδα´, τὸν δὲ βασιλέα ἐπὶ μὲν τῇ σῇ ἐπιλογῇ ἐπαινῶ, ἐπὶ δὲ τῇ Ἰνγενούου οὐκ ἐπαινῶ. ἐν πολλῇ γάρ μοι ὑπονοίᾳ ἐστίν· ἀλλ᾿ ἀντιπρᾶξαι τῷ βασιλεῖ οὐ δύναμαι· ἀλλὰ σὺ ἐπιτήρει τὸν ἄνδρα.“ ἀποκρίνεται Βαλεντῖνος ὅτι „γένοιτο μὲν καὶ Ἰνγένουον γνήσιον περὶ τὴν δουλείαν ὑμῶν ὀφθῆναι, ἐπεὶ τὸ ἐν ἐμοὶ οὐκ ἂν παραλείψω τι τῶν εἰς εὔνοιαν δρώντων τοῦ ὑμετέρου οἴκου.“ Der Gemahlin des Gallienus mißfiel das Gesicht des Ingenuus. Sie ließ (den Hofbeamten) Valentinus holen und sagte ihm: “Ich kenne deine Einstellung. Den Kaiser lobe ich dafür, dich ausgewählt zu haben. Wegen der Wahl des Ingenuus lobe ich ihn aber nicht. Mir ist er sehr verdächtig. Aber ich kann nicht gegen den Kaiser handeln. Doch du sollst den Mann beobachten”. Daraub antwortete Valentinus: “Möge Ingenuus gleichfalls treu im devoten Dienst an euch [Salonina und Gallienus] verharren, da ich doch, sowiet es an mir liegt, nichts unterlassen werde, was auf das Wohlergehen eures Hauses Bezug hat.” (Übers. B. Bleckmann)
Originaltext Deutsche Übersetzung